Ο Αλατισμένος Σταυρός της Λευτεριάς Γεράσιμος Σωτ. Γαλανός Αντιβούιζαν τα μεγάλα τουρκικά κανόνια για να πέσει το Μεσολόγγι στα χέρια του Ομέρ Βρυώνη και του Κιουταχή. Πλησίαζαν Χριστούγεννα του 1822… Το ζύγι ασύμμετρο στους δίσκους της ζυγαριάς. Μολύβι βαρύ και οπλισμού καμάρια, μισθοφόρους πεινασμένους και διψασμένους για σάρκα και αίμα, όλα τούτα ήταν λαμπερά κοσμήματα στρατοπέδου, υπογραμμισμένα με τουρκική σίγουρη βούλα, που την καμάρωνε και τα διαφέντευε η Τουρκιά. Μέσα στο Μικροάλωνο του Κόσμου, το Μεσολόγγι, ήταν όλα παραμερισμένα τα της ζωής μαργαριτάρια, όλα, με πρώτο το γάλα της μάνας και του ανήμπορου τη βοήθεια. Το Μεσολόγγι κρατούσε άμυνα με πέτρες και ξύλα ενάντια στους ανέμους της Τουρκιάς, κι ομοίαζε μικρή σταγόνα, πόκρυβε μεγάλη δύναμη. Το ξεσκλούδιον ρούχο των Μεσολογγιτών, γινόταν στη μάχη συμπαγές βελούδο, ασπρογάλανο, ωσάν της Σημαίας μας τα χρώματα. Κι ήρθε ο ποιητής, καλεσμένος από Άνωθεν…, ο μεγάλος Διονύσ
(Μέρος από παλιά δημοσίευση, λόγω που σήμερα 24 Μαρτίου είναι η παγκόσμια μέρα της Φυματίωσης) - Αέρα θέλει το χτικιό - ΄ Γεράσιμος Σωτ. Γαλανός Τέλη του 19 ου αιώνα αρχές του 20 ου και μια πανδημική αρρώστια «θερίζει» την Ελλάδα, αλλά και άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Το επίσημο όνομά της είναι –Φυματίωση-. Πέρασε και στη μνήμη του λαού με διάφορα ονόματα, όπως χτικιό . Η λέξη χρησιμοποιούνταν ευρέως κατά τα τέλη του 19ου αιώνα και μέχρι τις αρχές του '60, όταν η ασθένεια πραγματικά θέριζε. Βέβαια, και μεταφορικά η λέξη, το χτικιό, σημαίνει την ταλαιπωρία, την κούραση. Η λέξη προέρχεται από την έκφραση «εκτικός πυρετός (από το ρήμα έχω)», μια πυρετική κατάσταση που παρατηρείται κατά την πορεία της πνευμονικής φυματίωσης και χαρακτηρίζεται από μεγάλες διακυμάνσεις θερμοκρασίας και καχεξίας. Αυτή η αρρώστια της φυματίωσης, λέγεται και «Φθίση» (από το ρήμα φθίνω, ελαττώνομαι συνέχεια - αργοσβήνω). Ήταν τόσο φοβερή τούτη η αρρώστια, που ο λαός την πέρασε στα παροιμια