Ο Αλατισμένος Σταυρός της Λευτεριάς Γεράσιμος Σωτ. Γαλανός Αντιβούιζαν τα μεγάλα τουρκικά κανόνια για να πέσει το Μεσολόγγι στα χέρια του Ομέρ Βρυώνη και του Κιουταχή. Πλησίαζαν Χριστούγεννα του 1822… Το ζύγι ασύμμετρο στους δίσκους της ζυγαριάς. Μολύβι βαρύ και οπλισμού καμάρια, μισθοφόρους πεινασμένους και διψασμένους για σάρκα και αίμα, όλα τούτα ήταν λαμπερά κοσμήματα στρατοπέδου, υπογραμμισμένα με τουρκική σίγουρη βούλα, που την καμάρωνε και τα διαφέντευε η Τουρκιά. Μέσα στο Μικροάλωνο του Κόσμου, το Μεσολόγγι, ήταν όλα παραμερισμένα τα της ζωής μαργαριτάρια, όλα, με πρώτο το γάλα της μάνας και του ανήμπορου τη βοήθεια. Το Μεσολόγγι κρατούσε άμυνα με πέτρες και ξύλα ενάντια στους ανέμους της Τουρκιάς, κι ομοίαζε μικρή σταγόνα, πόκρυβε μεγάλη δύναμη. Το ξεσκλούδιον ρούχο των Μεσολογγιτών, γινόταν στη μάχη συμπαγές βελούδο, ασπρογάλανο, ωσάν της Σημαίας μας τα χρώματα. Κι ήρθε ο ποιητής, καλεσμένος από Άνωθεν…, ο μεγάλος Διονύσ
Lixouri... You are here !