Το blog του Ληξουριου

  ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗ[ΙΑΚΩΒΑΤΕΙΟΣ] ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΛΗΞΟΥΡΙΟΥ Ληξούρι, 4-2-2016 |Αρ. πρωτ. 13 ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΑΦΟΥΝ ΤΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ ΤΟΥ ΞΙ          Μετά τα πρόσφατα δημοσιεύματα σε τοπικό περιοδικό και αθηναϊκές εφημερίδες, τα οποία αναπαράχθηκαν από τοπικά έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα, ανακινήθηκε το ζήτημα της τύχης των έξι αγαλμάτων και των υπόλοιπων αρχιτεκτονικών μελών (κιονόκρανα και βάσεις κιόνων), που είχαν ανελκυσθεί το καλοκαίρι του 1980 από ρωμαϊκό ναυάγιο στη θαλάσσια περιοχή του Ξι της Παλικής.           Το γλυπτό εκείνο σύνολο μεταφέρθηκε μετά από λίγες εβδομάδες στην Αθήνα, στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, για συντήρηση και μελέτη, με την υπόσχεση προς την τότε  δημοτική αρχή και τους κατοίκους του Ληξουριού ότι θα επιστραφεί στον τόπο ανέλκυσής του για τη μόνιμη έκθεσή του. Αντί γι’ αυτό τα έξι εντυπωσιακά αγάλματα, σύμφωνα με τα παραπάνω δημοσιεύματα, εκτίθενται σήμερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Μεσσηνίας στην  Καλαμάτα…          Το Εφορευτικό Συμβούλιο της Ιακωβατείου Βιβλιοθήκης στην

 Κάθε δημόσιο εκπαιδευτικό ίδρυμα οφείλει να βρίσκεται σε απόλυτη πνευματική, τουλάχιστον, επαφή με την κοινωνία που εδρεύει. Πολλώ δε μάλλον, όταν η κοινωνία αυτή συμπυκνώνει, σε μικρή έκταση και σε ολιγάριθμα άτομα, Ιδέες, έννοιες, προοπτικές και ματαιώσεις τεράστιου εύρους. Με την σκέψη αυτή, θεωρώ απολύτως επιτυχημένη, ως επίδειξη και απόδειξη του έργου της Σχολής Μουσικής Τεχνολογίας, την ανακατασκευή και παρουσίαση της ιδιότυπης κιθάρας του Γεωργίου Μολφέτα. Ενός ανθρώπου μοναδικού, που κατείχε την ικανότητα να συμπυκνώνει σε δύο δεκαπεντασύλλαβους τον χαρακτήρα, τα προβλήματα, τις ατομικές και συλλογικές σκέψεις των επιμέρους κοινωνιών της Κεφαλονιάς, των τόσο μικρών, αλλά τόσο δυνατών. Στην ομιλία μου αυτή, θα προσπαθήσω, αφηγούμενος τα κύρια σημεία της σύντομης αλλά άξιας ζωής του Μολφέτα, να δείξω ότι η υψηλή Τέχνη του εμπνεύστηκε από τα μύχια των τότε κεφαλληνιακών κοινωνιών. Επειδή όμως εγώ δεν διαθέτω το ταλέντο της συμπύκνωσης νοημάτων, παρακαλώ να μου συγχωρήσετε τυχόν

 Η πόλη και τα χωριά στην ευρύτερη χερσόνησο της Παλικής, έχουν αποτελέσει την αφετηρία μεγάλων μορφών των γραμμάτων και των επιστημών. Για χρόνια φημίζονταν για τον ιδιαίτερα μεγάλο αριθμό των πνευματικών ανθρώπων, κληρικών, ιεραρχών, καλλιτεχνών, επιστημόνων, καθηγητών πανεπιστημίου και ακαδημαϊκών που έχουν αναδείξει, συγκριτικά με τον διαχρονικά μικρό πληθυσμό τους. Η ανάπτυξη αυτή υποχώρησε αλλά δεν έληξε, μετά την ευρείας κλίμακας μετανάστευση που ακολούθησε την καταστροφή του 1953. Εκεί βρίσκονται (ή πραγματοποιούνται): H Φιλαρμονική Σχολή Πάλλης . Ιδρύθηκε το 1836 από το Ληξουριώτη μουσουργό και δάσκαλο Πέτρο Σκαρλάτο και άλλους φιλόμουσους της εποχής. Αποτελεί μια από τις αρχαιότερες Φιλαρμονικές στην Ελλάδα και μια από τις δημιουργικές συνιστώσες του Επτανησιακού Μουσικού Πολιτισμού. Ηταν και είναι συνεχώς παρούσα σε όλες τις ιστορικές και κοινωνικές στιγμές της πόλης, την ψυχαγωγεί και την εκπροσωπεί εντός και εκτός Κεφαλονιάς. Το θεατρο, το ονομαζόμενο ΜΑΡΚΑΤΟ για να θ