| Δημοσιεύτηκε 04/02/2023 στις 09:23 | 1343 |
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΑΥΣΤΗΡΩΣ, η αναδημοσίευση μερική ή ολική, στους μή έχοντες εγγράφως άδεια από το LIXOURI.GR και την αρθρογράφο !
1η δημοσίευση! 17/12/2020
Πετρίτσειο Γυμνάσιο και Γενικό Λύκειο Ληξουρίου - Λίγο πριν το τέλος των εργασιών αποκατάστασης, λίγο πριν οι Κτηριακές Υποδομές παραδώσουν το έργο στον Δήμο...
Εν συντομία.... Οι διπλοί σεισμοί του 2014 προκάλεσαν πολλές ζημιές στις σχολικές κτηριακές εγκαταστάσεις, με αποτέλεσμα από το 2014 οι μαθητές του Πετριτσείου Γυμνασίου και Λυκείου της πόλης, να έχουν μεταφερθεί, οι μεν στις εγκαταστάσεις του ΕΠΑΛ και οι δε, σε ...παραθαλάσσια κοντέινερ κοντά στο παλιό πάρκινγκ του Παλληξουριακού.
Ξανά στα ίδια λημέρια, λοιπόν... Ζήτημα ημερών, λόγω covid-19 ισως και λίγων εβδομάδων, είναι πλέον...
Στις ίδιες σχολικές αίθουσες, βαδίζοντας στα χνάρια αποφοίτων τόσο του Γυμνασίου όσο και του Γενικού Λυκείου, θα βρεθούν οι μαθητικές κοινότητες της ...σεισμο)διασποράς....
Ιστορικό Πετρίτσειο Γυμνάσιο Ληξουρίου...
Τι γνωρίζουμε όμως για την Ιστορία τους; Αναζητώντας στο διαδίκτυο πληροφορίες για το Σχολείο, δεν βρήκαμε τίποτα !!!
Για την αναζήτηση πληροφοριών, απευθύνθηκα αρχικά στον κ. Ηλία Τουμασάτο (Εκπαιδευτικός-Συγγραφέας-Δρ. της Ιστορίας), ο οποίος με ενημέρωσε ότι η κα Διονυσία Μεσσάρη (Υπηρέτησε το Σχολείο ως Καθηγήτρια Μαθηματικών), θα είχε όλες τις πληροφορίες που χρειαζόμουν.
Έτσι κι έγινε....
Το Πετρίτσειο Γυμνάσιο Ληξουρίου το 2002 και σε συνεργασία με την κα Μεσσάρη, καθηγητές του Σχολείου και μαθητές, έκδωσε σε 93 σελίδες και 500 αντίτυπα, την ιστορία του Σχολείου, με τίτλο "Πετρίτσειο Γυμνάσιο Ληξουρίου. Περιλαμβάνει φωτογραφικό υλικό, ιστορικά στοιχεία, μαρτυρίες από Εκπαιδευτικούς που υπηρέτησαν το Σχολείο.
Η κα Μεσσάρη, μου δάνεισε το βιβλίο και με την άδεια της, αναρτώ τα κάτωθι, με το σκεπτικό ότι αν θέλουμε να προχωρήσουμε στο μέλλον μας, πρέπει να ξέρουμε καλά το παρελθόν μας. Ή έστω αρκετές πληροφορίες από το ένδοξο παρελθόν της πόλης μας. Η βαθμίδα της εκπαίδευσης είναι από τα σημαντικότερα κεφάλαια στην ζωή του ανθρώπου. Είναι το Α και το Ω, στην εξέλιξη και μετέπειτα πορεία του. Και αυτή η πόλη, το Ληξούρι έχει βγάλει καταξιωμένους ανθρώπους.
Θα ξεκινήσω με τον Ηθικό Κώδιξ του Πετριτσείου Γυμνασίου Ληξουρίου
"Ηθικός Κώδιξ
Συνταχθείς επιμελεία των Συμβουλίων των Μαθητικών Κοινοτήτων του Σχολικού έτους '71-'72"
Ληξούριον 1972
"Σύνθημα μας ας είναι πάντοτε: "Αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων, μηδέ γένος πατέρων αισχυνέμεν (Ομήρου Ιλιάς 2,208)" "
Ποιός όμως ήταν ο Ιδρυτής του Σχολείου;
Στάμος Πετρίτσης
Ο Στάμος (Σταμάτιος ή Σταματέλος) Πετρίτσης ήταν γιος του Δημητρίου Πετρίτση. Γεννήθηκε στο Ληξούρι το 1758. Το Γυμνάσιο το τελείωσε στην Κωνσταντινούπολη, όπου τον είχαν πάρει οι θείοι του μεγαλέμποροι σταράδες, οι αδελφοί Ιγγλέση από τις Πεσάδες. Τον έστειλαν μετά στην Πίζα της Ιταλίας όπου σπούδασε Ιατρική.
Με το πέρας των σπουδών του επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, όπου έγινε γιατρός του Σουλτάνου. Όταν ασθένησε ο Αλή Πασάς των Ιωαννίνων ζήτησαν γιατρό από την Κωνσταντινούπολη και τότε ο Σουλτάνος τον έστειλε στα Ιωάννινα, όπου έγινε ο θεράπων ιατρός του Αλή Πασά για πέντε χρόνια. Δεν άντεχε όμως τις φρικαλεότητες των Τούρκων εναντίον των συμπατριωτών μας και έτσι γύρισε στο Ληξούρι.
Το 1800 έγινε μέλος της Κυβερνητικής Επιτροπείας. Παρότι γιατρός είχε πολλές νομικές γνώσεις και λόγω του ακέραιου χαρακτήρα του διορίστηκε εφέτης στο Αργοστόλι το 1811 από το διοικητή των Ιονίων Νήσων συνταγματάρχη H.Smith.
Ήταν αντεπιστέλλον μέλος της Ιονίου Ακαδημίας όπου διάβασε και την διατριβή του: "Memoria eriflessione sull'inesto vaccino", από την οποία μαθαίνουμε ότι πρώτα αυτός εισήγαγε το νέο σύστημα δαμαλισμού στην Πάτρα και στη Ζάκυνθο. Έκανε πολυετείς έρευνες πάνω στη Βοτανολογία και έγραψε ογκώδες σύγγραμμα.
Μαζί με τον Νικόλαο Δελλαπόρτα έκαναν φαρμακευτικές δοκιμές και κατάρτισαν κατάλογο με παρατηρήσεις των ιαματικών βοτάνων του νησιού μας.
Στις 17 Φεβρουαρίου του 1806, με συμβολαιογραφικό έγγραφο του Ανδρέα Τρέκα ο Σταματέλος Πετρίτσης παίρνει από τον πατέρα του Δημήτριο το μερτικό του από την πατρική του περιουσία και φεύγει από την πατρική υποταγή.
Η περιουσία αποτελείτο από αμπελώνα στα Μονοπωλάτα, ελαιώνα και αμυγδαλαιώνα στον Άγιο Δημήτριο και χωράφια στα Κατόπρετα των Μονοπωλάτων.
Στις 19 Νοεμβρίου του 1832 με πράξη του Γερασίμου Ι.Πυλαρινού έκανε την παρακάτω μυστική Διαθήκη.
"...ορίζω κληρονόμον της από την ιατρική μου αποκτηθείσα περιουσία τον κ. Αντώνη Λοβέρδο... με την υποχρέωση να την χρησιμοποιήσει για τη σύσταση ενός Σχολείου, στο οποίο να διδάσκεται η αριθμητική και η γεωμετρία σε συνδυασμό με τη γεωγραφική ιστορία για να καλλιεργηθεί το πνεύμα και η καρδιά της νεολαίας...
Ο κληρονόμος που μπορεί να βοηθηθεί από την συνδρομή των γονιών των καλών οικογενειών και από την Πρόνοιαν του Κράτους , για να προσλάβει καλούς δασκάλους, και ιδιαίτερα ενός άριστου δασκάλου για το μάθημα της γεωγραφικής ιστορίας, που πρέπει να διδάσκεται με βάση τη μυθολογία και τη βιογραφία των επιφανών ανδρών, για να καλλιεργήσει ηθικά την καρδιά της νεολαίας και να την κάνει σε κάθε περίπτωση ικανή για οποιαδήποτε υπηρεσία.
Η βούληση και η επιθυμία μου, είναι αυτό το οποίο κατέχω, να διατεθεί σε όφελος του Ληξουρίου και των κατοίκων του.
Επιβάλλω αυτή η συσταθείσα Σχολή να έχει έδρα την πόλη του Ληξουριού. Τα βιβλία μου να χρησιμοποιηθούν σε Δημόσια Βιβλιοθήκη για να βοηθούν και να ωφελούν τη νεολαία".
Ο διακεκριμμένος συμπολίτης μας απέθανε στις 10 Ιουνίου 1835 και ετάφη στα Λιθερά της Ανωγής, όπου ήταν η έπαυλη του. Είχε τρεις άτυχους γάμους και δεν απέκτησε παιδιά.
Δυστυχώς, όπως ο Ηλίας Τσιτσέλης γράφει στα "Κεφαλληνιακά Σύμμεικτα": "Είναι αξιοπαρατήρητη η αχαριστία και ακηδία και των εκάστοτε αρχών του τόπου και των εκάστοτε επιτροπων του κληροδοτήματος, ότι δεν φρόνησαν να τοποθετήσουν επιτάφιο πλάκα επί του τάφου του ανδρός".
Με χορηγία των αδελφών Γρηγορίου και Αναστασίου Λιβιεράτου το 1920, ο γλύπτης Γεώργιος Μπονάνος φιλοτέχνησε τον ανδριάντα του Στάμου Πετρίτση και την 25η Μαρτίου του 1922 έγιναν στην Κεντρική Πλατεία τα αποκαλυπτήρια. Στην τελετή απαγγέλθηκε το ποίημα "Η Ευγνωμοσύνη" του Ευαγγέλου Σ. Τσιμαράτου που είναι σήμερα όσο ποτέ άλλοτε επίκαιρο.
"Εκεί το βλέμμα στρέψετε
μικροί μεγάλοι ομοίως
Εκεί που του ευεργέτου μας
θα ζει η μορφή αιωνίως.
Διότι, όταν ο πάγος κι η χιών
πυκνής απαιδευσίας
εσκέπαζε τον τόπο μας
με πέπλο αμαθείας,
Αυτός ως ήλιος λαμπρός
ενταύθα ανατέλλει
και την αμάθεια σκορπά
με τα χρυσά του βέλη.
Του ήλιου αυτού οι ακτίνες του
αγνάς ψυχάς θερμαίνουν
και τα φιλομαθή μας πνεύματα
φωτίζουν και ζεσταίνουν.
Πετρίτσειον Γυμνάσιον
του ήλιου αυτού το φως του
κι οι τόσοι επιστήμονες
ακτίνες του φωτός του.
Και όλοι με άνθη ευγνώμονα
το άγαλμά του στέφουν
και ευγνωμοσύνης βλέμματα
προς τον Πετρίτσην στρέφουν.
Και όλοι μας λέμε διαρκώς
μαζί και η θρησκεία
πως θάναι του ευεργέτου μας
η μνήμη αιωνία.
Το άγαλμα μεταφέρθηκε στο πάνω προαύλιο του Σχολείου στις 10 Απριλίου του 1958.
Διαβάζοντας την εισαγωγή της κα Διονυσίας Μεσσάρης, στο βιβλίο "Πετρίτσειο Γυμνάσιο Ληξουρίου"
"Το βιβλίο Πετρίτσειο Γυμνάσιο Ληξουρίου είναι προϊόν έρευνας και εργασίας τεσσάρων ομάδων μαθητών τα σχολικά έτη 1995-1996,1996-1997 στα πλαίσια Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και 2000-2001, 2001-2002 στα πλαίσια Πολιτιστικών Δραστηριοτήτων.
Εργαστήκαμε με την μέθοδο project. Καθορίσαμε τους στόχους, μελετήσαμε το χώρο, ορίσαμε ομάδες εργασίας. Οι μαθητές αναζήτησαν, εντόπισαν, συνέλεξαν από πολλαπλές πηγές πληροφορίες. Συγχρόνως ενεπλάκησαν σε δραστηριότητες που απέβλεπαν στη βελτίωση του σχολικού χώρου, τη διαφύλαξη της ιστορικής κληρονομιάς, καθώς και τη διατήρηση πολιτιστικών μνημείων που συνδέονται με τον ιδρυτή του Σχολείου Στάμο Πετρίτση.
Συγκεκριμμένα το σχολικό έτος 1995-1996 εκδώσαμε: Τρίπτυχο με την περιληπτική ιστορία του Σχολείου. Έντυπο με την εκτενή ιστορία. Το σχολικό έτος 1996-1997: Κατασκευάσαμε 14 ξύλινες πινακίδες με ρητά που αναρτήσαμε στις αίθουσες του σχολείου. Πραγματοποιήσαμε οικονομοτεχνική μελέτη για κουρτίνες που ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων αγόρασε. Ευπρεπίσαμε το χώρο γύρω από το άγαλμα του Στάμου Πετρίτση. Τελέσθηκε μνημόσυνο στον ευεργέτη, ιδρυτή του Σχολείου και εκφωνήθηκε επιμνημόσυνη ομιλία. Έγιναν τα σχέδια ανάπλασης του επί πολλά χρόνια εγκαταλειμμένου τάφου του Πετρίτση και ολοκληρώθηκε το επίγειο μέρος της ανάπλασης. Καταγράψαμε συνεντεύξεις από παλιούς μαθητές του Πετριτσείου και δημιουργήσαμε έντυπα των 100 σελίδων. Βιντεοσκοπήσαμε μαθητές που μέσα στους χώρους του Σχολείου παρουσίαζαν την ιστορία του.
Τα σχολικά έτη 2000-2001 και 2001-2002 μελετήσαμε, επεξεργαστήκαμε και συμπληρώσαμε το υλικό των προηγούμενων ομάδων, το δακτυλογραφήσαμε και το αποθηκεύαμε σε δισκέτα όπου στείλαμε στο τυπογραφείο....."
......"Ήταν μιά προαιρετική εργασία μαθητών που έχουν επτάωρο ημερήσιο πρόγραμμα μαθημάτων εκτός των άλλων εξωσχολικών υποχρεώσεων τους. Παρ' όλα αυτά συναντιόμασταν ένα δίωρο τουλάχιστον κάθε βδομάδα. Η τύπωση έγινε με χρήματα από την πώληση του φωτογραφικού λευκώματος του Πετριτσείου Γυμνασίου που εκδώσαμε το Μάρτιο του 2000. Μεσσάρη Διονυσία, Μαθηματικός."
Γυρίζοντας τις σελίδες στο βιβλίο, κάνω μιά στάση στην συνέντευξη της κα Διονυσίας Μεσσάρη. Κι αυτό λόγω του ότι η κα Μεσσάρη για να τιμήσει την προσφορά του Ιδρυτή της Πετριτσείου Σχολής, Στάμου Πετρίτση, σε συνεργασία με τους, τότε, μαθητές της Γ' τάξης Γυμνασίου, κατά το έτος 2000, σύλλεξε και έκδωσε σε 1000 αντίτυπα το "Φωτογραφικό Λεύκωμα Πετριτσείου Γυμνασίου Ληξουρίου".
Ας σταθούμε λοιπόν, σε κάποια σημεία της συνέντευξης της...
"Ξεκινώντας το νοσταλγικό ταξίδι στα μαθητικά μου χρόνια ανάτρεξα στο ημερολόγιό μου, στους φακέλους μου, στα φωτογραφικά μου άλμπουμ. Συγκινήθηκα ξαναπιάνοντας στα χέρια μου τα βιβλία μου, τα τετράδια μου - ιδιαίτερα τις εκθέσεις μου - τους ελέγχους μου, τα ποιήματα που απάγγελλα, τις ομιλίες που εκφωνούσα, τον "Ηθικό κώδικα" του Πετριτσείου, που ήταν κάποιοι κανόνες που έπρεπε οι μαθητές να ακολουθούμε.
Στο Πετρίτσειο Γυμνάσιο ήμουν μαθήτρια από την πρώτη τάξη, σχολικό έτος 1969-1970 μέχρι και την Ε' τάξη σχολικό έτος 1973-1974.
Το Πετρίτσειο Γυμνάσιο μου ήταν γνωστό από τους γονείς μου και τις αδελφές μου, ως σχολείο με παράδοση στις αποδόσεις και το ήθος των μαθητών του.
Για να γίνουμε μαθητές του έπρεπε να δώσουμε γραπτές εισαγωγικές εξετάσεις. Οι εργάσιμες ημέρες ήταν έξι. Από τις 8:00 το πρωϊ μέχρι τις 2:00 μ.μ.. Την Κυριακή ο εκκλησιασμός ήταν υποχρεωτικός. όσοι δεν έρχονταν έπαιρναν απουσία. Κάθε σχολείο πήγαινε σε διαφορετική εκκλησία.
Κάθε πρωϊ γινόταν η προσευχή. Μετά ενόσω η χορωδία τραγουδούσε τον Εθνικό Ύμνο, έκανε ένας μαθητής ή μαθήτρια την έπαρση της σημαίας"...
...."Στις παρελάσεις είχαμε πάντα άψογη παρουσία και στο τέλος κάθε χρονιάς γυμναστικές επιδείξεις. Αυτό οφειλόταν στην ακούραστη γυμνάστριά μας κ. Αρτεμησία Λουκέρη. Γυμναστική έκαναν μόνο τα κορίτσια. Τα αγόρια είχαν κενό. Μόνο μιά χρονιά ήρθε ένας πανύψηλος γυμναστής που παρέλαβε τους "σκουριασμένους" μαθητές. Στο μάθημα της γυμναστικής μαθαίναμε βόλεϋ, σουηδική γυμναστική, ενόργανη, αθλήματα: δισκοβολία, ακόντιο, σφαιροβολία, άλμα εις μήκος, άλμα εις ύψος και παραδοσιακούς χορούς.
Πολιτιστικό γεγονός για το Ληξούρι ήταν οι γυμναστικές μας επιδείξεις. Όλοι οι Ληξουριώτες και όχι μόνο, κατέκλυζαν τις ταράτσες των γύρω κτισμάτων, το δρόμο μπροστά από το κάτω προαύλιο, κάποιες πλευρές του πάνω προαυλίου και του κάτω προαυλίου και οι επίσημοι είχαν την τύχη να κάθονται σε καρέκλες έξω από τα γραφεία των καθηγητών......"
Πόσο σημαντικό είναι ο εκπαιδευτικός να εμψυχώνει τους μαθητές του.... Κάποιοι εκπαιδευτικοί είναι το πρότυπο κάποιων μαθητών και μαθητριών. Για να δούμε τι αναφέρει παρακάτω η κα Μεσσάρη
".....Τρεις καθηγητές μου περισσότερο από τους άλλους κατάφεραν να αγγίξουν τις πιο λεπτές χορδές της ψυχής μου και να συνθέσουν μελωδίες μέσα μου. Ήταν η Μαθηματικός κ. Φωτεινή Χάλδα, ο Φιλόλογος κ. Μιχάλης Βώρος και η Φιλόλογος κ. Παπαλέξη. Τις πρώτες μέρες μας στο Πετρίτσειο ακούαμε από τους μεγαλύτερους ότι μιά αυστηρή καθηγήτρια η κ Χάλδα θα μας κάνει Μαθηματικά και να μην περιμένουμε βαθμούς της προκοπής.
Την πρώτη φορά που μπήκε μέσα στην τάξη, τη θαύμασα ως γυναίκα. Όμορφη, λεπτή, ψηλή, καστανομάλλα, ντυμένη κομψά και πάνω απ' όλα με εκλεπτυσμένη συμπεριφορά. Αργότερα, ένιωσα ότι είχε συνταιριάξει την ομορφιά με την εξυπνάδα. Μέρα με τη μέρα στάλαζε μέσα μου την αγάπη για τα Μαθηματικά, αλλά και το σεβασμό και το θαυμασμό για το άτομό της και το χαρακτήρα της....
.....Ο μεγάλος μου θαυμασμός γι'αυτήν με έκανε ν' αγαπήσω τα Μαθηματικά και ν'ακολουθήσω τη δική της σταδιοδρομία. Είμαι ιδιαίτερα συγκινημένη που στο Πετρίτσειο διδάσκω το μάθημα που και Εκείνη δίδασκε και εύχομαι να εμπνεύσω και εγώ κάποιος μαθητές, όπως με ενέπνευσε τότε η κ. Χάλδα. Μέσα από την καρδιά μου την ευχαριστώ και την ευγνωμονώ γι'αυτό που μου προσέφερε"....
..."Άλλη εξέχουσα μορφή μέσα στις αναμνήσεις μου είναι ο χαρισματικός Φιλόλογος κ. Μιχάλης Βώρος. Στις 11-3-1974 μπήκε για πρώτη φορά στην τάξη μας, Ε' Γυμνασίου. Πολύ γρήγορα συγκέντρωσε το σεβασμό και την προσοχή μας. Ήταν πάντα προετοιμασμένος, οργανωμένος, πανέξυπνος και είχε το ανεκτίμητο ταλέντο της ρητορείας. Όταν μιλούσε, με όποιο θέμα κι αν καταπιανόταν μας απογείωνε..."
".....Τρίτο εξέχον πρόσωπο στις αναμνήσεις μου είναι η κ. Παπαλέξη, Φιλόλογος. Μαζί της κάναμε επίσης Ψυχολογία, ένα μάθημα που μου άρεσε πάρα πολύ. Θα αναφέρω μιά υπέροχη χειρονομία της. Μιά μέρα γράφαμε Έκθεση. Πήγε στο Κυλικείο, πήρε μιά χαρτοσακούλα καραμέλες και δίπλα σε ένα μαθητή άφησε μία καραμέλα!""....
..."Στο εκπαιδευτικό μας σύστημα έχουν σημειωθεί αλλαγές. Κάθε αλλαγή εμπεριέχει θετικά και αρνητικά στοιχεία με αντίστοιχα αποτελέσματα. "Ουδέν κακόν αμιγές καλού" και το αντίστροφο. Για παράδειγμα η κατάργηση της ενδυμασίας του σχολείου ανακούφισε τους μαθητές. Ένιωσαν πιο ελεύθεροι. Όμως από τον έναν πόλο καμιά φορά περνάμε στον ακριβώς αντίθετο. Έτσι βλέπουμε κάποιους μαθητές ντυμένους χωρίς ευπρέπεια, που απαιτεί οι χώρος της μάθησης.
Καταργήθηκε ο εκκλησιασμός. Ανακουφίστηκαν από την τιμωρίσιμη υποχρέωση. Όμως οι εκκλησίες της πόλης μας άδειασαν. Περάσαμε γρήγορα στον αντίθετο πόλο.
Η εδραίωση του μονοτονικού συστήματος παρεξηγήθηκε ίσως σαν κατάργηση ορθογραφίας και δυνατότητα ελεύθερης γραφής.
Θεσμοθετήθηκαν οι μαθητικές κοινότητες. Όμως ο θεσμός αυτός αλλοιώθηκε. Τα πενταμελή των μαθητικών κοινοτήτων αποτελούνται τις περισσότερες φορές από αδιάφορους, αμελείς και απειθάρχητους μαθητές. Οι συζητήσεις συνήθως γίνονται χωρίς σοβαρότητα, ευπρέπεια και συνεννόηση. Δεν παίρνουν δημιουργικές πρωτοβουλίες για μορφωτικές, πολιτιστικής, περιβαλλοντικές εκδηλώσεις, αλλά συνήθως αρκούνται στις εκδρομές.
Οι στόχοι του σχολείου άλλαξαν. Ήταν παλιά γνωστικός. Με καθηγητές απόμακρους που μονολογούσαν το μάθημα. Τώρα ο στόχος είναι η ολόπλευρη ανάπτυξη των μαθητών, πνευματική, ψυχική, σωματική , για την καλύτερη ένταξή τους στην κοινωνία. Οι καθηγητές συνδιαλέγονται με τους μαθητές για το μάθημα και είναι πιο ανθρώπινοι. Το "παν μέτρον άριστον" δε θα πρέπει να μας διαφεύγει. Είμαστε καθηγητές και όχι μαθητοπατέρες. Η αξιοπρέπεια και η οριοθέτηση είναι επιβεβλημένες ώστε να αποφεύγονται οι περιπτώσεις που οι μαθητές συνδιαλέγονται με τους καθηγητές στον ενικό και με φράσεις ανάρμοστες ή χειρονομίες που υποβιβάζουν την αξιοπρέπεια ενός καθηγητή."....
....."Όταν έφυγα από το Πετρίτσειο ένοιωσα ένα σφίξιμο στην καρδιά μου. Ευτυχώς βρίσκομαι εδώ ως καθηγήτρια πια και συναισθανόμενη την ιερότητα του χώρου, εύχομαι να συμβάλλω ώστε να συνεχίζει τη λαμπρή του πορεία μέσα στο χρόνο, να φωτίζει το πνευματικό στερέωμα και πάντα στελεχωμένο με ενθουσιώδεις λειτουργούς και με ανοικτούς στην γνώση μαθητές, να τροφοδοτεί με σωστούς ανθρώπους, για να να χαράξουμε ένα καλύτερο μέλλον, στην τοπική μας κοινωνία, αλλά και ένα καλύτερο μέλλον για τον πλανήτη μας."....
..."Τιμώντας την προσφορά του Ιδρυτή της Πετριτσείου Σχολής, Στάμου Πετρίτση, αφιέρωσα και ως μαθήτρια χρόνο για να βάψω με μαύρο χρώμα τα λαξευμένα γράμματα του αγάλματός του που κοσμεί το πάνω προαύλιο του Σχολείου, αλλά και ως καθηγήτρια καταπιάστηκα με την ιστορική καταγραφή σχετικά με το Πετρίτσειο Γυμνάσιο, καθώς συντόνισα τον εξωραϊσμό του τάφου του "μεγάλου άνδρα". Επίσης με μαθητές μου συλλέξαμε φωτογραφίες και το έτος 2000 εκδώσαμε το "φωτογραφικό Λεύκωμα Πετριτσείου Γυμνασίου Ληξουρίου" σε 1000 αντίτυπα....."
Εδώ κλείνω το 1ο μέρος του αφιερώματος στο Πετρίτσειο Γυμνάσιο Ληξουρίου.
Σκοπός είναι μέσα από το Lixouri.gr, να γίνει γνωστό σε όλους μας ποιοί ήταν εκείνοι, που με κληροδοτήματα, την τέχνη και την προσφορά τους, όλους εκείνους τους Ανθρώπους, σαν τον Πετρίτση, τον Τυπάλδο, τον Λασκαράτο, κ.ά., έκαναν γνωστό αυτόν τον τόπο σε όλο τον πλανήτη. Το Ληξούρι έχει μεγάλη ιστορία, σε πολλούς τομείς, στους ανθρώπους των γραμμάτων, στην Εκπαίδευση, στον Πολιτισμό κλπ.
Η συνεργασία με αξιόλογους συμπολίτες μας που άφησαν το δικό τους στίγμα στον τόπο μας, είναι τιμή. Με την βοήθεια τους, ας αναδείξουμε όλα όσα αφορούν αυτόν τον πανέμορφο τόπο που έχουμε την τύχη να ζούμε.
Θερμές ευχαριστίες στην κα Διονυσία Μεσσάρη, που μου έδωσε πληροφορίες για το Πετρίτσειο Γυμνάσιο. Πληροφορίες που διδάσκουν στους νεότερους και θυμίζουν στους παλιότερους...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου