Δημοσιεύτηκε 19/07/2021 στις 08:58 | 270 |
Ὅντις ῾μπορῇ ἕνας σ᾿ ὅλους νὰ χαρίζῃ
Καὶ στὸν ἴδιο καιρὸ νὰ μὴν τοὺς δίνῃ,
ἤθελ᾿ εἶναι κακία νὰ ξεχωρίζῃ
Ἕνανε, καὶ τοὺς ἄλλους νὰν τσ᾿ ἀφίνῃ.
Ἔτσι καὶ τὴ Λαμπρὴ ὁ παπᾶς μας στήνει Τὴ λαμπάδα του σ᾿ ὅποιον τὴν ὁρίζει
Γιατὶ, ὅσο κι ἂν ἀνάβουνε ἀπὸ ᾿κείνη, Τίποτα τοῦ παπᾶ δὲν τοῦ στοιχίζει. Ποὺ ἂν ἤτανε νὰ χάνῃ ὂχ τὴ λαμπάδα
Τρεῖς τέσσαρες σταξοῦλες, δύο, μία, Τότε ναίσκε ἤθελ᾿ εἶναι φρονημάδα Νὰ βαλθῇ κι ὁ παπὰς σὲ οἰκονομία. Καὶ πλέον ὂχ τὴ λαμπάδα τοῦ παπᾶ Νὰ μὴν ἀνάβῃ πάρι ἡ παπαδιά.
Ἔτσι κι ἐγὼ μ᾿ αὐτὸ τὸ ποιηματάκι Μικρό, χαροποιὸ κι ἀλαφρουλάκι, Καὶ δίνω τὸ δικαίωμα στὸν καθένα, Εἰς σὲ λιγολογία, Νὰ ῾πῇ:
«Τοῦτο ἀφιερώθηκε σ᾿ ἐμένα.»
Κι ἂς τὸ χαρ« μὲ ὑγεία.
Ξεκαθαρίζω ἀκόμη,
Καὶ τοῦτο μὲ τὴν ἄδεια τοῦ Δεσπότη, Καὶ μὲ στέρεά μου γνώμη,
Πῶς ἀκούω, διορίζω καὶ θέλω, ὅτι, Καλόγηροι, παπᾶδες,
᾿Παντρεμένες, ἀνύπαντρες κοπέλες, Καλόγρηες, ἀσκητᾶδες,
Νηὲς ὤμορφες, καὶ γρηὲς μὲ σοτανέλες,
Ὅλοι, γιὰ ῾πινομή μου,
Νἄχουνε μέρος στὴν ἀφιέρωσή μου.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου