| Δημοσιεύτηκε 30/12/2020 στις 18:01 | 301 |
ΚΑΛΗ ΑΠΟΚΟΠΗ ! "Μιά φορά κι έναν καιρό, ήταν η Σκύλλα και η Χάρυβδη..."
Μιά φορά κι έναν καιρό, ήταν η Σκύλλα και η Χάρυβδη….
Προσεχώς, με την νέα χρονιά ξεκινούν και νέες …πενιές….
Και να ξέρετε ότι μπορώ να γράφω μόνο όταν έχω πετάξει εντελώς από την σκέψη και την καρδιά οτιδήποτε ψυχοφθόρο, ζοφερό και αρνητικό
Να γράφεις και να διασκεδάζεις, να γράφεις για να ξεσπάς, να γράφεις για να μοιράζεσαι, να γράφεις και να ανοίγεις νέους ορίζοντες, να γράφεις για να ανοίγεις τα μάτια των συνανθρώπων σου, να γράφεις για να αγγίζεις τις ψυχές τους…
Γραφή… Ένας πλούσιος κόσμος ανοίγεται σε μιά λευκή σελίδα, οι σκέψεις, σαν στιχάκια ξεπηδούν και μετέπειτα καταλήγουν στον ψυχρό κόσμο του διαδικτύου.
Άλλους τους αγγίζουν, άλλοι προσπερνούν αδιάφορα κι άλλοι είναι πολύ περίεργοι για να …υιοθετήσουν και να αντιγράψουν απόψεις (;), για να σκεφτούν έναν νέο χαρακτηρισμό και να τον αποδώσουν στην αρθρογράφο (;)
Πόσο πραγματικά γνωρίζει ο ένας τον άλλον; Ακόμα και σ’αυτήν την μικρή πόλη… Πόσο καλά γνωριζόμαστε μεταξύ μας;
Πόσο καλά ξέρεις ακόμα και τον γείτονα σου; Αποξενώθηκαν, απομονώθηκαν οι γειτόνοι…
Θέλουμε να γνωριστούμε; ΌΧΙ !
Το μεγάλο το τρανό το “ΌΧΙ”… Φυσικά…
Πόσο ευτυχισμένοι είστε από την ζωή σας;
Είστε από τους τυχερούς που ξυπνούν και τραγουδούν; Είστε από τους παράφωνους που βάζουν τα ακουστικά στα αυτιά τους και τραγουδούν στην διαπασών όπου κι αν βρεθούν; Στον δρόμο, στην δουλειά, στο σπίτι, παντού;
Αχ, μα αυτή είναι η πραγματική ευτυχία. Αυτή που πηγάζει απ΄τα βάθη της ψυχής σου.
Και ακόμα κι αν δεν θυμάσαι τα τραγούδια, ξυπνώντας αρχίζεις να σιγοτραγουδάς έναν σκοπό.
Και συνεχίζεις καθ’όλη την διάρκεια την ημέρας.
Αχ, μας αποχαιρετά ένα δύσκολο έτος. Μα πριν το καταδικάσουμε ως το χειρότερο έτος της ζωής μας, ας σκεφτούμε…
Μήπως ήταν η αρχή μιάς νέας ζωής; Ενός νέου ξεκινήματος;
Μήπως το σύμπαν, ο Δημιουργός μας, είδε την …άσωτη, …σπάταλη κλπ ζωή του ανθρώπου;
Που πήγαν οι Αξίες;
Που χάθηκαν;
Σε μιά γρήγορη καθημερινότητα που συνεχώς είναι στο γκάζι, οι αξίες χάθηκαν, ο θεσμός της οικογένειας δεν θυμίζει ούτε στο ελάχιστον αυτό που ζήσαμε, αυτό που μάθαμε εμείς οι άνω των 30, 40 ετών…
Επανεκκίνηση, επαναπροσδιορισμός αξιών, σκέψης, αλλαγή προσανατολισμού, εργασίας.
Προσωπικά το 2021 θέλω να μου δώσει την ευκαιρία να ταξιδέψω. Πολύ, εντός κι εκτός Ελλάδας.
Ξεκινώντας και κάνοντας στάση εκεί που υπάρχουν οι άνθρωποι που αγαπώ, στην Κέρκυρα, στην Λάρισα, στην Κύπρο. Κι έπειτα μιά …γύρα, μιά βαλίτσα και ένας νέος προορισμός. “Με τρένα , με πλοία, με αμάξια και τρένα”…
Δεύτερος στόχος, ο οποίος θα πραγματοποιηθεί στα σίγουρα εδώ που τα λέμε, είναι να απαλλαγώ από τοξικά συγγενικά πρόσωπα. Τους έχω ήδη αποκόψει από την ζωή μου και το 2021 θα μπει και η τελεία και η παύλα με κάθε Νόμιμο μέσο.
Τρίτος στόχος, κάπου προς τα τέλη του έτους, το κόβω, να μπουν τα θεμέλια για την δημιουργία οικογένειας.
Εκείνη την μορφή της οικογένειας, την θαλπωρή και αυθεντική αγάπη, αφοσίωση και προσφορά που διδάχτηκα από τους αείμνηστους γονείς μου.
Μιά ιστορία αγάπης, σε καιρούς δύσκολους. Με ήρωες της , γονείς που πήγαν στον Παράδεισο νωρίς.
Τους υπόλοιπους στόχους τους κρατώ για μένα. Κι αν σας αναφέρω μερικούς, είναι γιατί θέλω να σας δώσω να καταλάβετε ότι αυτό που έχει αξία στην ζωή είναι να αγαπάμε με όλη μας την δύναμη, να μοιραζόμαστε, να προσφέρουμε χωρίς να περιμένουμε ανταπόδωση (κι ας έμαθα σε ετούτον τον τόπο που ζω ότι οι ευεργετηθέντες είναι οι top (σαν το ξύδι ένα πράγμα) αχάριστοι. Είναι τα ίδια πρόσωπα που σου αποδίδουν χιλιάδες χαρακτηρισμούς, που όμως ούτε καν βάση, υπόσταση και αλήθεια έχουν.
Μπλα, μπλα έχω την τάση να πολυλογώ ώρες ώρες. Κι άλλες ώρες είμαι σιωπηλή σαν πεισματάρικο …γαϊδουράκι. Με μιά καρδιά σαν μικρού παιδιού, με αισιοδοξία, κέφι και ενέργεια ανεξάντλητη.
Που την βρίσκω αναρωτιέμαι. Οι άνθρωποι που μου έφερε η ζωή στον δρόμο μου είναι η απάντηση. Απίστευτοι άνθρωποι, φίλοι της καρδιάς πολλές δεκαετίες τώρα, ότι πιο δικό μου, ότι πιο αγαπημένο. Τα διαμάντια, οι φίλοι. Πόσο τυχερή και πόσο περήφανοι γι’αυτούς.
Λάμπουν σε ένα κόσμο μπερδεμένο, σκοτεινό, σε ένα κόσμο αδιάφορο…
Άντε πάλι στο …μπλα μπλα…
Χμ…
Λοιπόν, ΚΑΛΗ ΑΠΟΚΟΠΗ, όπως λέμε εμείς οι Κεφαλονίτες.
Αποκόψτε ότι παλιό, ότι τοξικό, ότι αδιάφορο. Μιά κι έξω. Δεν έχει πισωγυρίσματα. Αλλιώς θα είστε στο ίδιο έργο θεατές.
Τολμήστε. Σε όλους τους τομείς της ζωής σας, απλά τολμήστε. Νικητές θα βγείτε.
Κυνηγήστε τα όνειρα σας.
Γελάστε και παιδιαρίστε… Ναι αυτό ακριβώς…
Το 2020, οι καταστάσεις που ζήσαμε, ήταν ένα μάθημα που ούτε στο ακριβότερο Κολέγιο δεν το διδάσκεσαι…
Εγώ πάντως τις εκκαθαρίσεις μου της έκανα. Και σαν μοναχοπαίδι των γονιών μου θα βαδίσω. Η στιγμή πέρασε και χάθηκε για οτιδήποτε άλλο…
Γιατί η ζωή είναι ωραία και δεν αξίζει να την σπαταλάς.
Κλείνοντας θέλω να ευχηθώ σε όλους σας ΚΑΛΗ και ΥΓΙΗ χρονιά, γεμάτη με ότι καλούδια (πνευματικά-ψυχικά-υλικά-επαγγελματικά κλπ) θέλετε να σας φέρει.
Να ευχηθώ και στους συναδέλφους μου, εκείνους που τιμούν την δημοσιογραφία σε ετούτον τον τόπο.
(Πάλι θα βγάλουν τ’άντερα τους όσοι αφήνω απ΄έξω, αλλά να είστε σίγουροι ότι ακόμα κι αυτούς εγώ τους έχω βοηθήσει και έχω ακόμα τα εμαιλ τους !!! με τις ευχαριστίες και τις απαιτήσεις που τους εκπλήρωσα)
Λοιπό, Σπύρο Αλεβιζόπουλε kefalonianews, Γιώργο Χαλαβαζή, Χρήστο Λαμπράκη inkefalonia, Τάσο Καβαλλιεράτε vlahata samis, κ. Zervata Press και Λούκα Αθανασίου kefalonitikanea, ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ με όλα τα καλά και με σεβασμό στους αναγνώστες σας.
Με εκτίμηση και σεβασμό στις απόψεις σας (κι ας συγκρούονται με τις δικές μου κάποιες φορές)…
Να περάσετε καλά !!! Και να το διασκεδάσετε, ναι; !!!
ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΧΡΟΝΙΑ !
Και σας υπόσχομαι ότι θα είναι καταπληκτική και θα μας αποζημιώσει στο έπακρο για ότι πέρασε κι έληξε το 2020.
Βάλτε στην ζωή σας το “καλημέρα”, “καλησπέρα” “καληνύχτα”, το “σε ευχαριστώ” “παρακαλώ”, οτιδήποτε συνοδεύεται από ένα “στο καλό” “καλή …(π.χ. δουλειά)”. Καλοσύνη βρε ! Χάθηκε… Επαναφέρετε την !
Άντε ώρα να πάρω μερικά τηλέφωνα, να πω μερικά “σ’αγαπώ” και μπόλικα “σ’ευχαριστώ” σε ότι ανθρώπινο με κρατά υγιή πνευματικά και όχι μόνο…. Νίκη, Λαμπρινή, Γιάννη, Τάσο, Δαμιανέ, Σάντυ, ντριν ντριν…
Υστερόγραφο: Να φανταστείτε πάντως ότι σαν μαθήτρια δεν ήξερα να γράψω μιά έκθεση. Δεν ξέρω ούτε και τώρα να γράφω… Χμ… Λες; Ε, για να λένε ότι γράφω καλά, κάτι θα ξέρουν… χχχ
Εις το επανιδείν…
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου